(I)
yarınlarıma düşen hatıraların yüzüme bir yansıması
ÇOCUKLUĞUM..

saçağından aşağı depresif gülüşlerimin düştüğü pencerem,
loş odaların kuzeyinde gün yüzü görmeyen duvarlarım,
densizliği sarmalayan bir masa örtüsü,
ve kandırılmış düşlerimin yaşandığı isli tavan arasında
tükenmiş heveslerim..

bir de anam;
biçare babama türlü türlü vesveseleri..
üç beş çocuğun çığlık sesleri arasında her sabah tekmeleyerek açtığım
paslı çivilere tutunmuş tahta bahçe kapısı,
ve üç sokak ötesinden duyulan içli gıcırtı sesi..

(II)

heyhat..! soğuk ölümlerin iniltileri olmuş asırlık evimiz..
tüm hatırası ile nadir gülüşlerimin arasında yüzyılın vebası gibi
şimdiki yanlızlığım..

o vakitlerde yazamıyordum, düşlerim yoktu çünkü
düşeşlerim vardı hayata..
nedeni nedir bilmezdi yürek, bilinmezlerin sırrına ermeden,
acıyı dört duvar arasında yaşamak sanmışım..

(III)

şimdi bir kalemin ucuna dökülürken dünlerim,
yürek büyümüş, acı büyümüş,
çaresizliğin dibine gizlenmiş umutlar,
kadehlere sığmış günler, içinde bir beni bulamadan,
ben’i bulduğum yere gizlenmiş yine yanlızlık..

Şizofrenik sancılara düşmüş GENÇLİĞİM

beni rahat bırakın..



YEDİARALIKONBİR