Benim


El çek tabip bu yaramdan sağalmaz yaram benim
Gece gündüz dolaşmaktan kesildi çarem benim
Eller düğün bayram eder ben derd ü gam içinde
Bu ne zalim dünya imiş bitmiyor karam benim

N e bağlandın bu dünyaya var mı ki tapun senin
Bir emanet binadasın bozulur yapın senin
Molekül mevt olacaksın yok bacan kapın senin
Dünya değirmene benzer döner sıram var benim

Denizoğlu başa kadar yandı kimin çırası
Bu dünya kahpe dünyadır herkesin var sırası
Seninle beraber gelmez dünya malı parası
Açma tabip hiç sinemi bitmez verem var benim


Aşık Durmuş Denizoğlu


1928-1989. Çıldır’ın Gülyüzü köyünde doğdu. Asıl adı Durmuş Gökdeniz’dir. İlkokulu köyünde okudu.

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Aşık Şenlik geleneğinin yoğun olduğu bir bölgede büyüdü. Köylerine gelip giden aşıklar ve bazı yaşlı insanları dinleyerek kendini geliştirdi.

Aşıklık geleneğindeki türkülü anlatıları da küçük yaştan itibaren öğrendi. Zamanla karşılaştığı birçok aşıkla dostluk kurdu ve deyişmeler yaptı.

Özellikle oğlu Bayram Denizoğlu olmak üzere birçok aşığın yetişmesine katkıda bulundu. Şiir ve geleneğe ilişkin bilgiler aktardı.

Hemen her tarzda yazan Aşık Durmuş Denizoğlu’nun şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlandı.

Aşık Durmuş Denizoğlu İstanbul’da öldü ve orada toprağa verildi.


--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
.....................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-292-)(-)(-)(

Küstü canan neden bilmem, ömrümü dar eyledi
Bakmaz oldu hiç yüzüme, bozuldu aram benim
Ateşlere attı beni, yaktı bak nâr eyledi
Bu derdimin merhemi yok, kapanmaz yaram benim

Yar ilinden esen yeller, gelip de selam söyler
Hasretinden ölüyorum, gör beni n’ider, n’eyler
Türkü söyler geceleri, şu akan dertli çaylar
Aslı sensen sevda üzre, küldeki Kerem benim

Yollarına bakar gözüm, nemlenir uğrun uğrun
Bekliyorum aylar boyu, ulaşmaz bana çağrın
Benim döşüm delik,deşik,yanmazmı senin bağrın
Sanki koca bir Marmara, yanıyor çıram benim

Bana niye bahtım gülmez, alnımda yazım gibi
Kadersizler hiç güler mi, asık şu yüzüm gibi
Feryadımı duyan olmaz, inlerim sazım gibi
Deli gönül viran şimdi, yarasız nerem benim

Hasretinden ölürüm yar, başıma yağıyor kar
Her gün hazan,her gün hüzün, bitmiyor,acı efkar
Bülbül için açıyormuş, bembeyaz dalda şikar
Sol yanımı acı kaplar, yanıyor şuram benim

Buluşalım diyorum ya, tamamdır bekle bu yaz
Gel birazcık insaf eyle, Râbbim’e eyle niyaz
Sensiz hayat boş güzelim, yürekte kuru ayaz
Göz göze gelmemiz için, gelmiyor sıram benim

lüzumsuz’un dilekleri, huzurda kabul olsun
Vuslat gelsin huşu ile, aşk ile gönül dolsun
Aşıkların yüzü gülsün, yürekte pası silsin
Aşkla çöller yeşillenir, ey kaşı karam benim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz