Ey can, artık hayatımın anlamını bulduğum için,
Senin adını yüreğime nakşediyorum,
Gelincik, Gelincik diyorum sana.
Çünkü yüreğime gelen, en güzel misafir sen oldun.
Gelenim oldun gönül yurduma.
Ve bozguna uğramış gönül bahçemin, bahçıvanı oldun.
Ahu bakışlım, Gelinciğim…
Korkuyorum şimdilerde, sende beni bulamamaktan.
Gönlüm, sürekli sende bir ben olduğunu söylüyor amma,
Yinede korkuyorum Gelincik.
O ahu bakışınla, yüreğime tatlı bir tebessüm bırakmanı istiyorum,
Muhabbet dolu bakışının, menzilinde olmayı nasıl isterdim bir bilsen…
Kaç gece sabahladım bu düşlerle, bilemezsin.
Ama artık, daralan yüreğime söz dinletemiyorum.
Her ne pahasına olursa olsun, senin güzel bakışlarının hep yanımda olmasını istiyorum.
Kirletilmemiş duygularımın, bir aşk sabahına daha ulaşıyorum seninle.
Yokluğun her gün, bir çığ gibi büyüyor yüreğimde.
Karşımda olsan da, aramızda hasret rüzgârları esiyor.
Aşkın büyüyor, hasretin büyüyor, yüreğimde sen büyüyorsun Gelincik.
Ne kadar daha dayanır bilmiyorum buna yüreğim.
Ama sen içimde büyüdükçe, çatlamaya geldim Gelincik.
Ruhum daralıyor, gözlerim her daim nemli ve bakışlarım daha yanık.
Bilmiyorum yüreğimde ki bu sancı, sensizliğe daha ne kadar dayanır.
Pencerene her bakışımda, perdenin arkasındaki siluetini görüyorum
Ve iyiden çıldıracak gibi oluyorum.
Ey Gelinciğim, biliyorum ki yürek kıblemiz aynı,
Belki de ben öyle olsun istiyorum,
Ama yinede, böyle senli düşler kurmayı, çok ama çok seviyorum…
Kendimden hicret etmenin vaktidir şimdi.
Gidiyorum, toplayıp neyim varsa.
Kaçıyorum içimdeki fırtınalardan, yangınlardan.
İnşirah dilencisi oldum köşe başlarında.
Kendimi anlatacak, kelimeleri dilendim şiirlerden.
Yüreğimi sadaka verdim, sevgi denen dilenciye.
Ve şimdi boşalan yerimi, senle dolduruyorum.
Ve içime sen dolusu, inşirah dileniyorum.

yakup çak