Açma perdelerini sakın, yabancı bir göz nazar eder gül yüzüne.
Ben zaten biliyorum titreyen perdenin ardındaki hayatı.
Biliyorum ahu bakışlarının hedefinde olduğumu.
Ey gül yüzüne tebessüm çiçekleri eken yar,
Gözlerimin nuru, gönlümün süruru, aşk kitabımın ön sözü,
Damarımdaki kanım gibi muhtacım sana.
Benim ruhumu, bakışlarınla kelepçelediğin günden beri,
Hayatımın anlamı oldun.
Her saniye, her an bakışlarının menzilinde olmak istiyorum.
Hayatımı, gecemi, gündüzümü, bendeki beni seninle yaşamalıyım
Ben seninle sadece dünyalık değil,
İki cihanlık bir sevdayı yaşamalıyım, seninle ölmeliyim.
Mahşerim sen olmalısın, mizanım sen,
Sıratım olmalısın geçilecek, cennetim olmalısın,
Sonsuzluğu da yaşamalıyım seninle.
Ey yar, açma sakın perdelerini,
Görmemeliyim seni ulu orta her zaman.
Özlemeliyim, hasretinden yanmalıyım,
Senin için şarkılar türküler bestelemeliyim.
Çiçek bahçeleri yapmalıyım, ovaları, kırları.
Seni süslemeliyim lalelerle, sümbüllerle.
Nergisleri, gülleri, papatyaları sermeliyim yollarına.
Sana ulaşma arzusu yakmalı yüreğimi.
Açma sakın perdelerini… Açma…
Rengârenk dünyalar düşlüyorum seninle.
Sen bu dünyamın sultanı oluyorsun, bense kölen.
Bu düş benim, hayal benim, sultanım sensin, köle ise ben.
Ne fark eder ki, sen yanımdasın ya,
Aklımdasın ya, hayalimdesin ya, dünyamdasın ya...
Ayaklarım basmıyor yere, seni gördüğüm zaman.
Aklım firar ediyor, uçuyorum bulutların üstünde.
Dönmek istemiyorum kendime.
Ama dönmeye mecburum, karşımda duran seni görmeliyim,
Sende bıraktığım benliğimi almalıyım ki, yüreğimde seni yaşayabilmeliyim.
Ve seni almalıyım ruhuma, benliğini taşımalıyım omuzlarımda
Sevgi pınarının kaynağı olan kalbini, avuçlarımda tutmalıyım.
Gittiğim her yere götürmeliyim, okşamalıyım, sevmeliyim.
Ama ey yar, açma sakın perdelerini.
Biliyorum titreyen perdenin arkasındaki sevgiliyi.
Ve ben o perdenin arkasında ki gözlerin menzilinde olmalıyım,
Açma sakın perdeni, sadece titret.
Titret ki, gönül telimden aşk nağmeleri ve gönül dilimden, sana şiirler dökülsün.

yakup çak