.................................................


Bana


Tur edip alemi gezdim cihanı
Yok Anadolu’dan güzel yurt bana
Serpilmiş cihana vatan yavrusu
Gördüm hallerini acı dert bana

Dünyaya bedeldir milletin ferdi
Gördüm yuvasını artıyor derdi
Zalimler her yerde eziyor merdi
İnsan dışı bunlar birer kurt bana

Gördüm hallerini ağlar gezerim
Garibim gurbette candan bezerim
Nesimi’yim Anadolu mezarın
Olsun bitsin bezden kefen yırt bana


Nesimi Çimen


1931-2 Temmuz 1993. Saimbeyli’nin Fatmakuyu köyünde doğdu. Babası Sivas’tan gelip o köye yerleşen yoksul bir ortakçıydı. Nesimi henüz 10 yaşındayken, ailesi 1941 yılında Sarız’ın İncemağara köyüne göçtü. 6 yıl sonra yeniden Adana’ya dönüp amcasının yanında bakırcılık, kalaycılık öğrendi. Sonra yeniden Sarız’a dönüp bir süre geçimini bu yolla sağlamaya çalıştı. 1963 yılında İstanbul’a yerleşti.

9 yaşında bağlama çalmaya başladı. Aşıklık geleneğini yöresinde öğrendi. Curasıyla bütünleşen Nesimi Çimen, ölümüne dek bu geleneğin temsilciliğini sürdürdü.

İlk kez 1961 yılında sahnede türkü söyleyen Çimen, ilk plağını ise 1964 yılında doldurdu. Sonraki yıllarda birçok plak ve Almanya’da 2, Türkiye’de 3, İsveç’te 3 kaset ve Radio France’ın davetlisi olarak gittiği Paris’te bir uzunçalar doldurdu. 1968’e dek Pir Sultan, Hatayi deyişleri gibi geleneksel tarzda türkü söyledi. Sonraki yıllarda kendi şiirlerini de türküleştirdi.

Nesimi Çimen, bağlamayı el ile çalma geleneğinin önemli temsilcilerinden biri sayıldı.

Sivas’ta öldü.

...................................................
*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-284-)(-)(-)(

Demir dağ içinde yol arıyorken
Çıkın diye yol gösterdi kurt bana
Gördüğüm herkese Yurt soruyorken
Yürü oğul dedi yaşlı fert bana

Ata Yurtlarındır bura dediler
Çok güzeldi oysa dere,vadiler
Bu yurdun adın ötüken koydular
O toprak ondan, oldu Yurt bana

Kızıl kum büyüdü yurtlar çöl oldu
Kendi öz yurtlarım şimdi el oldu
Her zaman başımda esen yel oldu
Rüzgarlar savurdu esti sert bana

Doğu Türkistanda uygur’um ağlar
Azer’im yas tutar vay karabağlar
Irak ta Türkmenim yüreğim dağlar
Çeçen’im,Bosna’lım hepsi dert bana

Nerde bir Türk varsa orda zulüm var
Zulümde yetmiyor mutlak ölüm var
Men TürK’üm ayrılmaz ne çok dalım var
Düşman bile olsa gelsin mert bana

İnsan bile olmaz bunlar dinimce
Avrıpa da aynı itikatımca
Şu Dünya’yı sömüren ey sam amca
Sende viCdan varsa haydi tart bana

Lüzumsuz diyor ki bak hele şuna
Hele edepsizde kine bak kine
Dilekleri oldu yaksınlar kına
Bin yıllık gardaşım düşman kürt bana

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz