Aynaya baktığımda,
Yüzünü görmüyorum nicedir.
Artık kendi gözlerimi giymediğimden yüzüme,
Ya da camları kırıldığından hatırlayamadığım bir gecede,
Olabilir...

Yokluğundan yontulmuş yalnızlığıma,
Alışmış gibiyim,
Gözaltlarım mor değil.
Saçlarım bile yağsız, yumuşak ve taranmış hatta.
Dün gece iyi bi uyku çekmişim üstelik,
Kan canağı değil gözlerim, şiş ya da;
Ağlamamışım hiç,
Unutmuşum uykusuzluğun ne demek olduğunu.
Kuş cıvıltılarıyla dolu,
Sabahın en erken saatlerinde,
Alarm kurmadan kalkmışım yatağımın ben tarafından.
Soğuk gelmemiş gece,
Rüzgar tatlı tatlı esmiş üzerime
Yorgansız dalmışım serin rüyalara,
Üşümemişim...

Bu sabah aç değilim,
Kahvaltım mideme çoktan inmiş,
İlk çayını ben içmişim bu şehrin,
İlk bulaşığını ben yıkamışım sonra.
Kendi kendime ellerime sağlık demiş,
Gülümsemişim,
Sarısını sevdiğim yumurtalar gibi sarı,
Fırçalamaya üşendiğim dişlerimle...

Camları ve kapıları son ses açıp,
Çiçekli balkonumuza uçurumlardan çıkıp,
Dudağımın tebessüm yamacına bir cümle yaslayıp,
Günaydın demişim birde tek seferlik,
Günaydın sensizlik...

Ahmet Kastancı