Bir zaman adın her yerde dilime dolaşırdı…

Aklıma düşdükçe savrulup bin parça olursun…
Yoğun bir hüzün fırçası ellerinle,
Gizli gizli boşluklarımı doldurursun…
Kapalı sandıklarda sakladığım bin hüznümle,
Kokuşmayan duygularımın naftalin kokususun...

Bir zaman yollarına kaldırım taşıydı bakışlarım..

Kirpiklerin gözlerindeki beni saklardı kapanırken…
Gözlerin tüm renklerden farklı kokardı,
Işıltın yol üstü fenerlerle yarışırdı gülümserken…
Yüreğim en çok ayrılığı oluşturan harflerden korkardı,
Mutluluk alfabemi alt üst ettin giderken…

Bir zaman yanındayken kuytuya çekilirdi ağlamalarım…

Avuç çizgilerin, yatağıydı akıp giden göz yaşlarımın.
Sen dedikçe silinirdi fikrimin pası,
Düşüncemden ötedeki sana kilitlenen bakışlarımın,
Donup kalışıydı, sensizlik taziyesinin son Fatihası…
Ölümü oldun, sana ait tüm yaşanmışlıklarımın…

Şimdi unuttuğum adın, bir zaman her yerde dilime dolaşırdı….