SEVGİ

Kuru ekmek parçalarını,
Suya ıslıyorduk,
Yerken yutkunuyorduk,
Arada gökyüzüne ekmeğimizi banıyorduk.
Buz kesiyorduk sahipsiz gecelerde,
Karda yağardı üzerimize,
Fırtınalarda yağmur kokusu,
Üzerimizde Tanrının dokusu vardı.
Ama
Ölüm korkusu yoktu bizde.
Yaşamıyorduk zaten bu ölüm dehlizinde.
Düşlerimizdeki denizin kenarında ısınıyorduk,
Güneşe dokunup, güneşi avutuyorduk,
Yükselen ayın altında yaşıyorduk,
Yıldızlar bize bizde yıldızlara göz kırpıyorduk.
Ayaz gecelerde hazan yapraklarını,
Üzerimize yorgan diye atıyorduk,
Sabah üzerimize düşen kırağıyı,
Gözlerimizde eritip su diye içiyorduk.
Düşlerimizde hayatlarımız gibiydi,
Hep katlediliyordu,
Düşlerimizin katilini de seviyorduk,
Aç yattığımız gecelerde,
Yüzümüzden tebessüm,
Bakışımızdan umut eksik olmazdı,
Acılara gülerek dayanırdık.
Onlara bakarken gözlerimiz parlardı,
Dik dururduk karşılarında,
Dağlardaki yalçın kayalar,
Ormanlardaki koca çınarlar,
Meydanlardaki anıtlar gibi,
Dik dururduk bizde,
Taşıdığımız kimliğimiz,
Kıyıya vuran hırçın dalgalar gibi.
Biz ezilmedikçe dik durdukça,
Pis bakardı onlar yüzümüze,
Nefeslerinde kin ve nefret vardı,
Kalem tutarken kol düğmeleri,
Onların afilli parlardı,
Gömleklerinin yakası kolalıydı,
Sekreterleri cariyelere benzerdi,
Yüzlerinde esir pazarındaki,
Fahişelerin yalancı gülüşleri vardı.
Odaları saray gibiydi,
Koltukları babalarının malıydı,
Masaları ayna gibi parlardı,
Dört mevsim bahar kokardı,
Kapıları kocamandı,
Üzeri ceylan derisi kaplıydı,
Tanrı kapısı gibi hep bize kapalıydı,
Severdik bizde,
Sevgi bedavaydı,
Hava gibi, deniz gibi, nehir gibi
Bedavaydı işte.
Sevgi,
O hep vardı,
Sevgilimiz hep tekti, aşkımız onaydı.
Sol yanımızda kalbimizin tam ortasındaydı.
Onunla tutunurduk yaşama,
Onun gözlerinden bakardık hayata.
Isınırdık gözlerinde, üşümezdi ellerimiz
Nefesindeki sözcükler, çocukça düşler gibiydi,
Can gibiydi, cana can verirdi.
Çok uzaklarda olsada, sevgi içimizdeydi.
Severdik onu sevdamız hazırdı,
Sol yanımızda zulamızdaydı.
Oysa,
Bizim sevdamız,
Kimsenin kimsesineydi.

14.11.2011-21.09-Orhan YILMAZ.