EYLEM

Ellerinde tuttuğun baharların kokusu uzak kaldı bana,

Yüreğim buzullar ülkesinde yaşarken,kar düşüyor saçlarıma

Artık içimdeki koca çınarın yaprak dökümüyle yaşıyorum.

Yetim bir çocuğun gözleriyle bakıyorum uzaklardan sana,

Farkında olmadan ellerimi göğsümde kilitliyorum,

Yetim bir aşkın düşsel avuntusundan olsa gerek bu eylem,

Bekli de içimdeki sana sarılıyorum akşam olup gün batarken,

Karanlığa her gece kan damlar,senin olmadığın bu kent sana ağlar

Kaldırımlar,patikalar,yollar zamana yenildi şimdi eski aşklar,

Kirpiklerim ıslanırken gözlerim kalleş bir eylemle seni arar,

Gökyüzünü kara bulutlar kaplar,yağmaz bu kente sensiz yağmurlar,

Ne yüreğimdeki buzlar erir,nede üzerimdeki karlar kalkar,

Kardelenler karlar buzlar altında uzaklardan sana bakar,

Sense denizler ötesinde bir insan kalabalığında,

Yalnızlar rıhtımından bakıyorsun yine ufka,

Bir çocuk gibi aceleci,bir çocuk gibi telaş içindesin,

Çığlıkların kulaklarımı tırmalar,isyanına yüreğim ağlar,

Islak rıhtım taşlarından bakarken sen ufka üzerime yağmurlar yağar,

Dalgalı saçlarını öpen rüzgar kokunu içerisinde saklar,

Bir tan kızıllığı dökülürken baktığın ufkun denizine,

Güneş öper gözlerini bugün de benim yerime…..

Orhan YILMAZ