1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
778
Okunma
yağmur ara nağmesiydi gökyüzünün
ayaklarımdan göğsüme kadar donuyordum
sokağın orta yerinde iki yoksul çocuk
biri bendim diğeri ayakları çıplaklığım
sisli sabaha telaşlı terli bakıyordum
kırmızından yoksun duraklar çekiyordu
pervasız özlemlerimi an be an dipdiri
kısaydı hayat çocukluğum sensizdi çünkü
tek sesli korosuydum tek başınalığın
gitmeleri yorumlama ustası poetik akşamlı
aksanımda yeryüzünün göç lugati
sesleri yanyana getirmeyi düşlemekteyim
dokuyorum umudu...
kağan işçen...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz