Kendi yüzümün hüzün patikasındayım
Usumda kırıklık, yüzümde yanık maskeler
Ertelenmiş sorularla yormuyorum ruhumu
Aşkın kirmeninde renk değiştiriyor düşler

Sana sakladım bütün mutluluk iksirlerini
Sol göğsümde terk edilmiş sarılışlar
Asi bir yüz oluyor aşk yatağımda
Eskimiş plaklar gibi dönüyor an derinde

Öfkesi kendine yenik şimdi harflerin
Sözlerimin derinliklerinde vakit unutuluş
Sözünü tutamamış vedaların bileti cebimde
Gönlümün derinlerinde saplı kalsın bıçaklar

Savrulmuşum senden çoktan uzaklara
Vakti geçmiş aşkı yürekte büyütmenin
Bütün masallar unutuluşla tamlanan bir son
Bunun için yokluğunun mevsimleri üşütür beni

Bir kayboluş hıçkırığıymış aşk
İnsanın asırlarca kendi yüzünü aradığı ayna
Asılsız bir yansıma, bedeli meçhul sevda
Düş ülkesinde kaybolduğu soylu muamma

Sensizliğe soyunmaktır aşk
İlmekleri eskimiş bir kilim
Yol boyu ördüğümüz, gecelerce dokuduğumuz
Bir hüzün içkisi, yangınlarla yudumlanan vaha

O, yokluğunda ağladığımız,
Varlığında çığlıklarla aşağıladığımız
Sebepsiz bir gönül ağrısıymış aşk
Kaydını tendi tırnaklarımızla kütüğümüzden sildiğimiz.

Selahattin Yetgin