durgun suda dalgalanıyor
çocukluğumun kokusu
yansıyan yüzünün ince damarları
suların yüzüne çiziyor
o yılları

hangi ara ayrıldın benden hey çocukluğum
bu kadar mı acil sebepliydi gidişin
yoksa seni ben mi terk ettim
ya da büyük bedene mi müebbetsin

maskeler döneminde
kırık dökük bakan
rüzgârın dalı kıramadığı yıllar
bir an bağışlayın bana kanatlı umutlarımı
evden verilen parayı sımsıkı tuttuğum gibi
yakasından tutayım çocukluğumun
kumda bıraktığım izlerle
çığlık çığlığa kapışsın
kum tanesi özlemlerim

yıpratılmış umutlar gibi ayaklarıma dolanan
ayrık otları
ve yara iziyle ilk tanışan
mahallenin ali kıranı
bağışlayın
küçülmek için büyüyüşü
parmak uçlarından akıp gidişler
dört almaktan daha üzücüdür çünkü


harf harf hece hece kanatlanan
siyah beyaz anılar kuşu
ve üstümüzde yorgan durmayan deli yatışlar mevsimi
nasıl kaygılanmazdınız ki
dökmekten gözyaşını

korkusu basamaklara sinerken
boyun eğen sevinçlerin
şekersiz cezalar saklambaç oynardı içinde
koca arap
çirkinliğinden korkular getirse de
gözlerinde başak başak büyürdü umut

acelen neydi hey çocukluk
elinin tersiyle ittin masalları oyunları
da
şimdi oynarsın kendinle
daraldı düşle gerçek arası dünyanın çapı
şimdi evrenin
başınla kuyruğunun fay hattı arası
sendeledi aynandaki cennet
düştü doyumun kucağına
yansımaların pörsüdü
kodlandı yüreğin

sen
bana en yakın yabancı
aya yüz çizdiğimiz günlerden
bir damla yaş bağışla gözüme
büyüyen ellerime yer aç
sevinçler topladığın ceplerinde

M. Mustafa KILINÇER