umudun karanlık zamanlarında
kuytu bir köşeye düşüp siner
bir evrene sığmayan hayallerim
başka âlemlere başlarken yolculuk
tutar elimden küçük saydam parıltıları göğün
kent ışıklarının körü hüzünlerimin
başlayınca sorular sorgular zamanı
gecenin karanlığına saklanırken sürgitlerim
kayar yanaklarımdan yitik çocuk düşlerim

kara boşlukta bir ileri iki geri volta atar seçtiğim yıldız
toz duman içinde bir tutam suskunluğu savurur
başka âlemlerde başka gözlerde uykusu kaçmış
siyah bir kanadın çırpılışına adadıkça kendini
hasetten morarmış yüreğimi ele verir
el ovuşturan utangaç çocuk sevinçlerim

yüreğimi ıslatıp sızlatan yalancı yağmur
karanlıktan umuda ışık ışık tutunan
sürgünlerin belini kırdıkça
yeniden doğar iflah olmaz yorgun anılarım
yıldızların yüzünde yaşlanır umut rüyalarım

ötede kalır gittiği yerden bakan yıllar
gurbet mi sıla mı yar mi neyse adı arayıp düşlediğimizin
yakmasaydı yüreklerini yıldızların bağrış çığrış
bu kadar sıcak mı olurdu gece
bu kadar ısıtır mıydı sarılmak karanlığa

yıldız dediğimiz bir nice hayat
en parlaklarına ad koyarız biz
bulutlar kapatsa da varlıklarını biliriz
gece süsü renk renk gözlerin
işte o gözler ele verir güçsüzlüğünü ifadenin


M. Mustafa KILINÇER
İZMİR/22.09.2020