gözyaşlarımı silecek eller arıyorum.
bilekten akan kana bulanan ellerim
gözlerimi boyamamalı.
aynaya baktığım da kan ağlıyorum dehşetine düşmemeliyim ki
yoksa paramparça olur aynalar hayallerim gibi...

ağlamaktan şişmemeli göz kapaklarım.
havasını almalıyım mutlulukla.
duygularımı gözaltına alarak morartmamalıyım gözaltlarımı.
korkutan çığlıklarımla saçlarımı yolarak
isyan etmemeliyim.
ellerimde ki yolunmuş saçlarla da
hüznümü örmemeliyim.
vücudumla acılarımı göstermeme konusun da
anlaşma imzalamalıyım.
ama nasıl?

hava toprak kokuyor.
İşte tam bu hava da yürümeliyim
tek başıma.
yağmur silmeli gözyaşlarımı.
attığım her adımla beraber intihara meyilli düşüncelerimi de atmalıyım.

yağmur damlaları başıma vura vura,
biraz zorla da olsa
unutturmalı herşeyi.
unutmalıyım gidenleri...

Ahmet Kastancı