Güneş’in gözlerini kamaştıran bir peri,
Tütsü yaktı büyüsü her yeri sardı gönül.
Yüreğime kor düştü gördüğüm andan beri,
Sanki beden ruhundan ayrı yaşardı gönül!

Düş içinde düş gibi habersiz gelen sevi,
Bir kıvılcım düşürdü palazlandı bir nevi,
Sönmesini beklerken küle döndü can evi,
Bir bakışla bu işi nasıl başardı gönül?

Annesi peri sultan, kızı ondan beterdi;
Kokusu: Miski amber buğusunda eterdi,
Gülüşü şöyle dursun, bakışları yeterdi,
Neyi anlatsın kalem dahası vardı gönül!

♥ Gönül ♥ Beni Suçlama kendin de gördün işte,
Ne büyüler gizlenmiş gül dudak inci dişte,
Yay hedefe gerilmiş ok bekler mi kirişte?
Sevdanın gizli oku sinemi yardı gönül!

Güz yaprağı üstünde şebnem billurlaşmadan,
Gönül inada bindin bildiğinden şaşmadan,
Ömür yazdan süzülüp zemheriye aşmadan,
Saçlarıma kar yağdı mevsim bahardı gönül!

Sayamadım kaç bela bir başıma üşüştü,
Sevdamın tutkusunda ispatlanırken rüştü,
Mühürlenmiş kaderden bana ayrılık düştü,
Yitik düşler elinde aşkım kumardı gönül!

Her bitimi yeniden başlatırken sızını,
Nasıl tarif edeyim yıldırımın hızını?
Hangi bulut içine sinmiş peri kızını,
Bana geri versin ki gözde buhardı gönül?

Kaç aşık benim gibi yollara akın akın,
Düşerken sandılar ki peri kızı çok yakın!
Tutamadım diyerek beni kınama sakın;
Elime uzaklığı yıldız kadardı gönül!

Serap oldu gözüme tutulmadı bir daha,
Kaç gece akreplerle diri çıktım sabaha?
Çöl güneşi altında bahtıma düşen vaha:
Suyu toprağa sızmış küskün pınardı gönül!

Ne Ferhat’ın dağları ne de Mecnun’un çölü,
Benzemedi sevdama, derinlikte Lut Gölü.
Yolcusunu bir bilsen: Sanki yaşayan ölü...
Düştüğüm sevda yolu sonsuzluk ardı gönül!