"yıkık bir ev şimdi yokluğun" şirin başlangıvı çok acı bır tokatla başlıyor sankı, okurda pek çok yıkıntıyı hatrılatıyor gerıde kalmısşarı yaşanmışlıkları ve zamanın altında kalan enkası hatırlatıyor... Güçlü bir başlangıç olmuş, İmgesel olarak açtığı hayal perdesı çok güçlü... Kaburgalarına ltında kalan kalp karanfıl rengı olumun sımgesı bır çıçak ve kaybın sımgesı bır çıçek hatırlatma gondermsı ve dılındekı zengınlık çok guzel. Başlangıçdakı dıze ıle devamı arasındakı olumlama surececı dıyalektıgı basarı ıle tasımış... Sanrısız... Bir önerme ama bır eksınlık kendı ıcınde tezatlık cunku akıl ve duygu... cunku ah ıle vah... ahde vefa... Beklentı. umut içiçe sarmallar salınde belkıde(...)

İkinci mısta aynı duygu akışını devam ettıyor, aynı zengınlık ve ımgesel dokunuslar devam ederken belkı "cenaze gunu" yerıne
ölüm günü daha güçlü bir çağrı verebılırdi... ama yıende bağlamındna koparmamış... Meşşakket ve ızdırab dolu gunlerın tasvırı... Sevgılye seslenış, öyle derin. öyle içten ki duymamak ne mümkün... gerçekliğin bir kopyasına dokunur gibiyiz. Yinede şaririn ortaya koyduğu eğretileme, şiir dilinde bir değişmece meydana getirıyor...

Kurduğu nesnle dunya üzerinde ,gerke soyut, gerkese somut dokunuşlarla şiire bir guncellık kazandırıken diğer traftan dokulması gerkene bir boşluk bırakıyor... Gerçek bir görüngü ve izlerlik sağlayarak; estteik açıdan da duyulur bir şiir oluşturmuş...

Şirin finalı belkı lal olayım kı önermesınden veyalıgından uzak: lal'ım /dilimde tüm şarkılar sana güftelenmiş/
onurlu bir şiir şimdi... İçindekı duygunun kesınlıgını... daha net vurabılırdı dıye duşunuyorum...

Emeğine sağlık, yenı kelımelerde buluşmak dılegıyle...