Bayram..
Tenha;içim ,dışım,sokaklar.
Annemin mezarı gibi sessiz istanbul ve ağaçlar hışırdıyor,
Yaprakları düşüyor ellerime,çıtır çıtır kırılıyor sarılar
ve sonbaharın son sıcakları ensemde ve tüm çocukluğum..
Yalnızlık bile benimle konuşmuyor.

Tekirdağ’da bir bayram;Aç ,susuz..
Gözleri ,elleri bağlı,sus pus olmuş tüm umutlar.
Üzgün tabirsiz bir siren gibi inliyor ,dağ gibi kendi üstüne yıkılan.
Nasırlı ellerinden kayıyor gözyaşları,
ve dudaktan geçmişi tamir etmeyecek tüm kara-pembe dualar.

İzmit’te ,Gebze’de oluk oluk kurban kanı akıyor çamurlu sokaklardan,
Kan sıvasız evlerin tuğlaları kadar solgun,pis, isli.
Yapraklar dövüyor bu soluksuz suskunluğu.
Sonra sıra sıra pişmanlıklar,
Bir sıraya koysan, sonu Tekirdağ’a çıkıyor,Ümraniye’de bir mezarlığa,
Kadıköy’de kafayı tırlatmış bir sokağa,
Yalnızlık arka sokaklarda şarap içiyor,paltosu gece.sigarası yağmur.
6 kasım bugün;
İçi boş bir şehir için Bayram..

Demir Ferhat Bilal

06/11/2011