Bayramlarımız vardı eskiden
Can dolusu sevgi taşan...
Kırmızı pabuçlarımızı koynumuza alıp
Pembe düşlerin ortasında yalınayak dansettiğimiz
Çocuksu rüyalarımız...
Grinin tonlarının düşmediği
Henüz kirlenmemiş hayallerimiz
Sevinçlerimiz...

Bayram namazından dönüşlerini beklediğimiz
Büyüklerimiz vardı
Ellerini öpmeyi istediğimiz
Mendillerimiz olurdu kenarı oyalı
İçi harçlıklı...

Dönme dolaplarımız vardı
Çığlıklarımıza arkadaşlık eden
Çarpışan otolarımız yoksa da
Çarpışan kahkahalarımız vardı bizim...

Toz toprak içinde eve döndüğümüzde
Sevgiyle bakan teyzelerimiz
Halalarımız vardı
Bahçe kapısında karşılayan...

Komşularımız vardı
Kapılarını çalmamızı bekleyen
Çocuksu hallerimizi gözleyen
Yaşlılarımız vardı bir zamanlar
Kafesli pencere ardında
Kırış buruş yüzlerinden ışıklar saçarak...

Şimdi tatiller var
Zillerine basmaya korktuğumuz kapılar
Kilit üzerine kilit vurulmuş
Yine mi geldi bunlar diyen
Aralıktan asık yüzlerini görmekten korktuğumuz
İnsanlar...

Mendillerimi kaybettim bir kabusun orta yerine
Elime bir paket kağıt tutuşturdular mendil niyetine
İsyan makamında gözyaşlarımı toplamam için...

Sokaklar korku dolu
Dükkanlar kamera...
Köşedeki bakkal bizim bakkalımız değil artık
Marketler sarmış dört bir yanı...

Sancı dolu yüreklerimiz
İsyanlarımız
Hasretlerimiz
İhanetler kaldı geriye...

İnsanlığımızı kaybettik birdenbire
Küskünlüklerin indiği sis bulutları arasında
Kör oldu gözlerimiz.
Yoksa...
Yoksa biz insan değil miyiz? ? ?

Çocukluğumun bayramlarını istiyorum
Kaybettim
Gören var mı? ? ?


BAYRAMINIZ GÜZELLİKLERE VESİLE OLSUN...


Eylül GÖKDEMİR... 19.ARALIK.2007