Kollarımı açıyorum
Kucaklamak istercesine bir şeyleri
Hayalin gelip geçiyor hızla
Boşlukta asılı iki kanat misali
Uçmak istiyorum sana doğru
Oysa ben ağlıyorum
Ve sen bilmiyorsun
Görmüyorsun
Kalakalıyorum öylece
Bir istiridye oluyorum sessiz
İçimde kum tanecikleri
Sana gebe kalıyor tüm düşler
Düşüşlerde kayboluyorum çaresiz

Issız bir yaz akşamından arta kalan
Sensizliğin Mayıs halinde
Çakılıp kaldı yüreğim

Oysa postacı çalmalıydı kapıyı yine
Ve bir paket tutuşturmalıydı elime
Kulaklarımdan öpmeliydi bir çift küpe
Boynumda gezinmeliydi
Gümüş bir gerdanlığın elleri
Tek bir gonca gül olmalıydı
Henüz koparılmış bahçenden
Kalpler çizilmeliydi beyaz bir kağıda
Asimaralım
Seni çok seviyorum, yazmalıydı yine

Hadi gel
Aç ellerini o zaman
Yakala gözyaşlarımı kıyısından
Topla avuçlarında
Başım göğsünde ey yar
Dudaklarımda kanayan
Senin sevdan hala

Kalk gidelim ne olur
Gidelim
Tut yüreğimden
Sımsıkı sarıl düşlerime
Kabuslar dokunamasın
O eşsiz duyguya
Aran dalgaların fısıltılarında
Akşamın suya döktüğü gözyaşlarını

Ben
Yine sensiz
Yine ıssız
Yine çaresiz


Eylül GÖKDEMİR... 24.05.2009