işte, bu sonbahar da yine sessiz
sensiz ...
yeniden soluyorken ağaçların zamansızca düşen yaprakları
sanki her şey, yine her gün biraz daha çaresiz







ben saymayı unuttum artık
kaç yıl geçti üstümüzden
kaç yıl
bir gülümseyiş kalmış gözlerimde
onca gözyaşlarından sonra
açılmış bir gonca gibi
zamansız bir veda gününden







oysa ayrılmak istememiştim hiç
sen, en sevdiğimdin
yüreğimde bahardın
yaz gibiydin kışlarımda
sıcaktın
içimi ısıtan bir tek sen vardın







bilirim sen de istemezdin
hele ki böyle bir günde
öylesine sensiz beni
zamanın acımasız karanlıklarında hele
bir başıma






ağlamak çare değil
kadersiz kuşlar gibi
uçsam da gelsem sana
karanlık ufuklardan kanatlanıp
güneşin battığı o yerlerden ötelere
tüm yalanların inadına








ah be can … ah
arıyorum işte buralarda
sesini
sevgini
yüreğini
seni ...








neredesin söyle bana …









Mert YİĞİTCAN
05 11 2011
beykoz / istanbul