hüznün can yoldaşı

sonbahar
nicedir yazmadığım tortu içimde
yüzü kızaran her yaprağın adımı
yırtık elbiseli uzun saçlı siyaha çalmış ömrün akşamlarını
vuruyor
kıvırcık saçlı uykularıma
pencere kenarına saklanmış kirli beyazın
seviştiği aylar uyuyor
ruhumun yaz yorgunu yastığında
rengi atmış yaprakların peşinde
hüznü dalgalandıran aşkın kokusu
anıların elini yüzünü yıkıyor
kış kaçkını rüzgarlar kışkırttıkça kışkırtıyor beni
can yoldaşını hercai danslara zorluyor

sonbahar
hüznün en güzel kıyafetli mevsimi
bir sana yakışır yağmur bu kadar
bir sana bu kadar yakışır hüzün

yaprakların savruluşunda ağaçların titreyişinde rüzgarın efkarında
sonradan koyan ayrılıklar dinlenir
uzun sessizlikten sonra kendine gelir sarı turuncu kümeler
erken gelen akşamlar doğanın makyajını siler
ölümün kokusunu gözden düşmüş yeşillere bulaştırır da hüzün
direğini burnun hınc hınç törpüler

sonbahar
şarkıların gitar vurgunu ney/in boğazda düğümü
bir sen harmanlarsın yalnızlığı hüznü bu kadar
bir sana kapılmakla bu kadar şey başlar

Özel bir anlatım, güzel dizeler serbest nazım şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

sonbahar
şarkıların gitar vurgunu ney/in boğazda düğümü
bir sen harmanlarsın yalnızlığı hüznü bu kadar
bir sana kapılmakla bu kadar şey başlar

Tebrik ediyorum. Çok güzeldi şiiriniz.
Saygı ve selamlarımla.