.......................................

Vay Halime Vay



Gözümle gönlümle arası açık
Kavgaya dönerse vay halime vay
Dünya geniş olmuş kabir daracık
Kandilim sönerse vay halime vay

Gözler bedenimde gönül de bende
Birisi yaşarken biri ölende
Ömrümün çilesi benden de önde
Gün günü yenerse vay halime vay

Dağı dev mi deldi Ferhat değil de
Piri kim uçurdu kanat değil de
Kaybolan insan mı sanat değil de
Can kuşum tünerse vay halime vay

Halıdan yumuşak gelir teneşir
Kimi ağlaşır kimi söyleşir
Kemali Bülbül’ü dört kişi taşır
Kurtulmak hünerse vay halime vay


Aşık Kemali Bülbül



1928 yılında Kavak’ın Kozansıkı köyünde doğdu. Asıl adı Kemal Bülbül’dür. İlkokulu köyünde okudu.

Şiirle küçük yıllarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıkları dinleyerek zamanla aşıklık geleneğini öğrendi. Böylelikle kendi de oldukça küçük denecek yaşlarda şiir yazmaya başladı. Henüz 18 yaşındayken, 1946 yılında »Kırık Sesler« adlı ilk kitabı yayımlandı.

Konya Aşıklar Bayramı ve Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde düzenlenen şenliklere katıldı ve birincilik de olmak üzere değişik ödüller aldı.

Şiirlerinde insan sevgisinden dine dek değişik konuları işleyen Aşık Kemali, birçok radyo ve televizyon programına katıldı. Şiirleri çeşitli dergi, gazete araştırmada yeraldı. Ayrıca Samsun’da bir süre »Torun« ve »Vicdan Sesi« gazetelerini çıkardı.

1975 yılında Halk Ozanlarını Tanıtma ve Eserlerini Yaşatma Derneği kurucuları arasında yeraldı ve ilk başkanı seçildi. Derneğin yayınları arasında da çeşitli aşıklara ilişkin kitapların yayımlanmasını sağladı.

Değişik zamanlarda başka aşıklarla karşılaşma fırsatı da bulan Aşık Kemali’nin bugüne dek 8 kitabı yayımlandı.

*

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-259-)(-)(-)(

Hele deli gönül bir kuru dala
Gidipte konarsa vay halime vay
Çıkarsa karşıma bir tatlı bela
Görünce yanarsa vay halime vay

Gerçek mi sanır ki hayali,düşü
Aramaz diyorlar üç ile beşi
Sevda dedikleri o gönül kuşu
Serimde dönerse vay halime vay

Yürek dayanmazmış nefes alışa
Engel olunmazmış gönle dalışa
Bir tatlı bakışa, ya da gülüşe
Çok çabuk kanarsa vay halime vay

Salınan gerekli her sırça köşkte
Olmalı bir canan fasılda meşkte
Ayrılık ve hasret var ise aşkta
Omzuma binerse vay halime vay

Ağrıdan muzdarip çatlarken başım
Sisle kaplanırsa hayalim, düşüm
Hazan, hüzün ile düşse gözyaşım
Kiprikte donarsa vay halime vay

Kavuran bir ateş yakarken bağrı
Göğüs kafesimin ağrırken sağrı
Yastığa koyarken yanağa doğru
Gizlice inerse vay halime vay

Sevda oklarını boşaltmış sadak
Kurtulsam bi dersin adarsın adak
Uyuyorken bile titreyen dudak
Adını anarsa vay halime vay

Canan için hayaller kurduğunu
Unutuyor ise hep sorduğunu
Mecnuna dönüpte her gördüğünü
Sevdiğim sanarsa vay halime vay

Lüzumsuz sevda bu belli mi olur
Sevdiğin sırmalı telli mi olur
Yoksa mor giyimli allı mı olur
Seni de yenerse vay haline vay

Aşık Lüzumsuz
Sadık Dağdeviren