.........................................

Benim


Bir güzele nazar ettim ezelden
Aklımı başımdan yitirdi benim
Bütün bu cesedim sana kurbandır
Külli servetimi götürdü benim

Olur olmaz haller gelmez işime
Bu aşkın şerbeti değdi dişime
Nefs-i envareyi düşmüş peşime
Gençlik hayatımı bitirdi benim

Bulali der gitti civan çağlarım
Mahzun kaldı bahçelerim bağlarım
Bülbülüm yuvadan uçtu ağlarım
Bu tatlı canıma yetirdi benim



Aşık Bulali


1919-1985. Artvin’in Aşağı Hod (şimdiki adı Aşağı Maden) köyünde doğdu. Asıl adı Mevlüt Yazıcı’dır. Küçük yaşlarda bağlama çalmayı ve aşıklık geleneğini öğrendi.

Kendine özgü bağlama çalmasıyla bilinen Aşık Bulali hem kendi şiirlerini hem de yörenin ünlü aşıkları Sümmani, Şenlik, Şamili’nin şiirleri gibi usta malı eserler söyledi.

Yörede tanışıp dostluk kurduğu birçok aşıkla zaman zaman deyişmelerde bulunan Aşık Bulali’nin kaynaklara aktarılabilen az sayıda şiiri kalmıştır.

Aşıklığı genellikle kendi köyü ve yakın çevresinde bilinen Aşık Bulali, yaşamının büyük bir bölümünü gurbette geçirdi.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-256-)(-)(-)(

Beni meftun etti kara gözleri
Şu gönül köşküme oturdu benim
O nasıl bakıştı o nasıl gülüş
Kipriğin sineme batırdı benim

Uğrun uğrun bakıp bana gülmedi
Gülüpde derdime merhem olmadı
Günlerce bekletti çıkıp gelmedi
Vallaha sabrımı bitirdi benim

Bu gönül aşkından az mı çekmedi
Gözünden günlerce yaş mı dökmedi
Önümden geçti de dönüp bakmadı
İnanın burnumdan getirdi benim

Geceleri uyku girmez gözüme
Razıyım elbette alın yazıma
Yüklendim,haykırdım dertli sazıma
Bu sevda ömrümden götürdü benim

Ben kurbanım göğsündeki nakışa
Sürdün beni gurbet ele yokuşa
Hasret koydun mah cemale,bakışa
Acıyı döşüme yatırdı benim

İnsafı olmayan yardan ne fayda
İnanma bir daha sesini duyda
Derim ki Lüzumsuz olmuşsun şeyda
Sonunda aklımı yitirdi benim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz