................................................

Bir Daha


Eğer gider isen bizim ellerden
Sakın bu diyara varma bir daha
Beni bu derdimle yakıp kül ettin
Dermansız kalmışım sorma bir daha

Şu deli gönlümü azad eyledin
Ne sordumsa aksi cevap eyledin
Yıktın taht-ı payı harap eyledin
Sinemde mekanı kurma bir daha

Beyhani’yi böyle eden sen oldun
Gariban bırakıp giden sen oldun
Gönlümde sarılmaz yara sen oldun
İstemem elini sürme bir daha


Aşık Beyhani
*

1933-1971. Erzincan İli’nin,Çayırlı İlçesi’nin Esperek (şimdiki adı Verimli) köyünde doğdu. Asıl adı İbrahim Engin’dir. Okula gitme olanağı bulamadı ancak sonradan köylüleri İsmail Efendi ve Cafer Ağadan okuma yazma ve Kuran okumayı öğrendi.

Özellikle annesinin güzel türkü söylemesi ve bu konudaki çabası sonucu küçük yaşlarda aşıklık geleneğini ve türkü söylemeyi öğrendi.

Köylerine gelip giden birçok aşığın yardımıyla da kendini geliştirdi. Yine kendi köyünden Aşık Nişani, de Beyhani’nin gelişmesinde katkıda bulundu. Ancak bağlama derslerini amcası Rıza Efendiden aldı.

Beyhani 14 yaşlarında iken Davut Sulari’nin yanında çıraklığa başladı. Bu dönemden sonra Irak, İran gibi ülkeler de olmak üzere uzun süre birçok yeri dolaşarak aşıklık geleneğine ilişkin bilgi ve becerisini pekiştirdi.

Askerden döndükten sonra 1960 yılında İstanbul’a yerleşen Beyhani Türkiye’nin çeşitli yerlerindeki şenliklere katıldı.

İstanbul’da öldü ve orada toprağa verildi.

KAYNAK:© BeKa Sitesi
........................................

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-253-)(-)(-)(

Terk etmekse gülüm beni niyetin
Beni arayıpta görme bir daha
Yok ise aşkımdan memnuniyetin
Sakın ha bir ümit verme bir daha

Kırık yüreğini,yaranı sarıp
Çevrende sevdalı insanlar görüp
Bensiz gecelerde hayaller kurup
Yüzünü,yüzüme sürme bir daha

Geçmesin adımda dua dilekte
Hatıram kalmasın gerdan,bilekte
Karşılaşsan bile yolda yolakda
Devam et yoluna durma bir daha

Resminde kalmadı solmuş ve yırtık
Gittiğin her güne atmıştım kertik
Nefesin tüketme boş yere artık
Anlatıp kendini yorma bir daha

Görmedin bir türlü bende ki hali
Açık seçik belli aşkın meali
Param parça ettin sırça misali
Biçare kalbimi kırma bir daha

Kurtulmadı yürek elemden gamdan
Söndürdün alevin yanmıyor şamdan
Açan güllerimi gönül bahçemden
Destursuz giripte derme bir daha

Bundan gayrı sana olmaz bir rakip
Kavurdun sinemi aşk ile yakıp
Lüzumsuz’u böyle aşksız bırakıp
Sevda üzre hayal kurma bir daha

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz