...............................................

NE ÇARE


Bir ömürdür geçti gurbet ellerde
Tutuşup aşkına yansam ne çare
Dediler ki bağlar olmuş virane
Arz edip sılaya dönsem ne çare

Yıllarca gurbette sensiz dolaştım
Döküldüm yollara dağları aştım
Kıymetim bilmeyen bir yara düştüm
Bu aşkın narına yansam ne çare

Azrail başımda ayırır paya
Gün olur beni de koyar sıraya
Mademki ayrılık girdi araya
Anmasam ne çare ansam ne çare

Hakikat bilmeyen özden anlamaz
Halden anlamayan sözden anlamaz
Kenan doğru söyler nazdan anlamaz
Bu kadar derine insem ne çare


Kenan Balcı


1961 yılında Ardanuç’un Göreşet (şimdiki adı Kutlu) köyünde doğdu. İlköğrenimini köyünde, ortaöğrenimini Artvin’de, yükseköğrenimini Lyon’da (Fransa) tamamladı.

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. İlk şiirini ilkokul döneminde yazdı. Köylerine gelip giden aşıklar ve okuduğu kitaplar aracılığıyla kendini geliştirdi. Yaklaşık 10 yaşında bağlama çalmayı öğrendi.

Yörede bilinen Sancaktar, Refik, İlhani gibi aşıklarla tanışıp deyişme olanağı buldu.

1979 yılında öğrenci olarak gittiği Fransa’da da edebiyatla ilgilenen Balcı, 2000 yılında yeniden Türkiye’ye yerleştikten sonra kendi kurduğu »Gurbet« adlı dergi aracılığıyla ve Osman Kaya’nın desteğiyle çalışmalarını sürdürdü.

Kenan Balcı’nın şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yer aldı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi
..............................................................

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-248-)(-)(-)(

Diyar diyar dolanırım yar diye
Her gördüğüm canan sansam ne çare
Bülbül gibi gülde ah-ı zar diye
Zikr eyleyip adın ansam ne çare

Nasıl unuturum gördüğüm günü
Çarpıyorken yürek cız der ya hani
Bir gün olsun saramazsam ben seni
Aşkından divane dönsem ne çare

Aşığım bilesin gülün alına
Ben bu ömrü feda ettim yoluna
Yar diye uçupta gülün dalına
Şeyda bülbül olup konsam ne çare

sürdüm elden ele sevda atını
Dolandım sen diye göğün katını
Başkasın elinden aşk şerbetini
İçerek sen yoksan kansam ne çare

Sevdanla çağlayıp ufuğa değip
Bulutla ağlayıp göklere ağıp
Çatlayan toprağa aylarca yağıp
Yağmurla birlikte dinsem ne çare

Sen varsın sevdiğim dua,niyazda
Sen varsın gönülde,baharda,yazda
Issız dağ başında kuru ayazda
Senin hasretinden donsam ne çare

Doslarım durmadan derdimi deşse
Bu aşkım bir gülün dalından düşse
Yanan deli yürek küle dönüşse
Titreyen mum gibi sönsem ne çare

Yüzüne bakarak merhaba deyip
Bu güzel anı birlik kutlayıp
Sevdamı sırçadan bir kaba koyup
Almazsan gururla sunsam ne çare

Lüzumsuz aşkını kutsal bilipte
Birlikte ağlayıp birlik gülüpte
Aslının saçından alev alıpta
Aşık Kerem gibi yansam ne çare

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz