NEden böylesin aşk
Neden soyadını ihanet koymuşlar
Bakma ağlamıyorum,gülüyorum
Bak ne kadar içten gülüyorum duyuyor musun aşk
Ne kadar umursamazım,duygusuz,taş kalpliyim aşk

Yetim bir çocuğun büzük dudaklarıyım ben
Kİmsesiz elleriyim ben o çocuğun
Sevgi arayan kalbiyim
Mutluluğa hasret özlemiyim,kurtulma çabasıyım,hırsıyım,hevesiyim ben
Ölümün ölümün ta kendisiyim ben

Rüzgar esince saçının kokusu savruluyor buralara
Ellerimle kapatıyorum yüzümü
Dayanamıyorum bağırıyorum
Aynaya bakamaz oldum,gözlerimde seni arıyorum
Nerdeysen kal yine dönme olur mu
Hıçkıra hıçkıra ağlasamda dönme sakın
Yalvarırım ayaklarına kapanayım yeter ki dönme

Tutamam ellerimi sarılırım boynuna
İnanıp yalanlarına hayat derim diye korkuyorum
Dönme yalvarırım ölüme hayat denmez
Dönme geceye güneş denmez,geçmişe yarın denmez
Sana aşk dedim yanıldım
Dönme gidene aşk denmez

Bugün denizin mavisini seyreden şiirlerim
Simit parçası arayan martı misali kanat çırpıyor yüreğim
Ellerden atılan parçalarını topluyorum
Tıpkı tıpkı gemilerde ellerden martının diline düşen simit parçası gibi düştün dilime
Seni konuşuyorum,seni yazıyorum
Sen olmasanda seni yaşıyorum
Ne yaptın bana hey kadın
Ne yaptın duygusuz bu adama
Gururumu alay ettim önünde
Yinede dönme nolur

Korkuyorum biliyor musun?
O güçlü adam herşeye dik duran,düşmek nedir bilmez bu adam korkuyor biliyor musun?
Dağlardan büyük gördüğüm bu aşk
Bir tabuta sığdıracak toprak kadar küçük,derin,soğukmuş halbuki
Ne kadar acı,varlığın mutlu etsede sensizliği düşünmek
Avuçlarımda mısın?
Kapatsam sıkıca nefesimi tutsam
Varmı ilacı şu içimdeki çaresiz acının,göğüs kafesimden aşağıya ateşlerin akmasının

Mavi gözlerimde kendimi görünce
Hissedince yakınlarımda soluğunu
Heyecanla tebessüm eden dudaklarımın dudaklarına masum bi buse kondurması bu kadar mı zor?
Acı çekmemek,bu kadar mı zor sadece gülmek olaylara
Bana bir sor
Sorsana bana sensiz geçer mi zaman
Sen yokken varmıyım,yoksa zaman mı seni benden çalan
Haince bıçaklayan sırtımdan

Tut elimi,benimle gel sonunu görmeden bu uçurumun
Bana sırt dönme kenarındayım uçurumun
Halsiz,güçsüz bu bedenime tek takatim sensin
Sende sırt dönme
Sende herkes gibi olma
Sende sende bırakıp gitme beni uzaklara
Gitme deniz gözlüm,dayanamam İzmirin tuzaklarına
Sen sen sakın gitme,saçının kokusu hep kalsın omuzlarımda

Yakın ol bana,ayıramasın geceler bile
Gözlerimi kapatırken gecenin karanlığına
Veya açarken göz kapaklarımı şu yalan dünyaya
Tek gerçeğim sen ol
Yat göğsüme sarıl bana sıkıca
Hiç gitmicekmiş gibi...
Hiç hiç bitmicekmiş gibi sarıl bana

Sen yokken yüzüm asık,kaşım çatık ve somurtuyorum güneşin ışığına
Sen varken gecem aydınlanır,kıskanır yıldızlar bile bakışlarını
Ne zaman gözümü seninle açıp seninle kapatırsam
O zaman rahat eder,huzur bulur gönlüm,tavaf eder gönlüm
Sana yaklaşmasın kimse
Elleri dokunmasın tenine
Çalmasın,kimseler bakmasın gözlerine
Yanındayken bile özlüyorum seni

Ne kadar güzel dimi,içini yaksada kaybetmenin bu sıcak acısı
Birini seviyor olmak ve onunla mutluluğu arzulamak
Peki neden ihanet var?
Neden bir başkasının hayatına girme ihtimali var
Çözemiyorum,aşkı seninle çözsem bile
Neden gitmicek olmana inanamadığımı çözemiyorum
Ve bu çok acı verici....