Bin kederimle yağmur yağıyor şimdi delice
Bir isyan gibi tüm umutlu bekleyişlere rağmen
Israrla gerçeğim diyor hep öndeyim bu bahar
Gerçeğimden kaç ya da ıslan
Ben ıslak sokak çocuğu sarı ışıklı eve hayran üşümüş çocuk





Yalnızlığı sevdim ve oturdum yanı başında
Yağmuru düşünerek yağmurda uçurum gözlerini
Onları sevdim çoğul bir yağmurun sesinde
Vakumlu bir zaman gibi
Çokca yağmur vurdu beni kentlerin kenarlarında




Ellerimi göğün içine sokup seni almak istedim
Heyhat ne bahtsız bir rüya
Kalın perdeli varlık ile yokluk arasında göğün kendisi
Delip geçmem ne mümkün sen yağmayınca
Gönüllü bir kırkikindiyle
Gelip alınmazsın nihayetinde
Ben Zeus doğmadım zaten
Gelsin istedim bir kümülüs dua gibi
Ve ben sokaktaki çocuk bilirim sonradan olacakları
Neye ağlayacağımı içimde





Kendine yağan gölgeyim kaybolup gideceğim
Akıp giden sularda, rüzgârın salladığı yapraklarla
Topladığım anlara anlam yüklemedim ki
Anlamlara sevda çizendim
Türküler kadar çoğul ve hüzünlü





Tepelerden bir sis indi denize yeşili kapatırken serinlik
Nemle biri üşüdü uçurtmasını kaybetmiş çocuk
Yitip giden denizin tuzu çocuk
Serinliğin nemi kadar gerçek yağmurlu çocuk



Yine de sevindim yağmura


Çünkü ;




Anca bir bahar yağmuru perdedir benden akan yaşlara
Ben baharı bundan sevdim
Bahar da benim çocuğum ıslaklığımı da sevdim





Aysu