KERBELA
Beyaz bir attaydı muradım..
Yezid damlatmış.. Yelesine Can Hüseyin’imin alını.. Almış Peygamber torununun ahını.. Kerbelada.. Bir damla suya hasretti dudakları.. Yapıştı dilim damağım dinlerken Kerbelayı.. Bu nasıl bir vahşettir.. Yezidin olayı.. Peygamber torunu Kerbelada kaldı.. Börtü böcek.. Yahudi hristiyanı içerken Fırattan ab-ı hayatı.. Tattırmadılar bir yudum suyu haram kıldılar İmama.. Onca müslüman göz yumdular katliama.. Kerbelada.. Medine halkı ayaklandı.. Hüseyinim gitme kurbanın olayım.. Hüseyin karar kıldı.. İslamiyetin dedi bu yeniden kıyamı.. Kerbelada.. Peygamber öptü kokladı ufakken Hüseyini.. Biliyordu mızrak değecek mübarek yerlerini.. Tükrüğü şifa.. Dedi hissetmesin Hüseyinim mızrak acısını çekmesin derinden.. Allah emretti Hüseyin şehit oldu Yezidin taht sevdası yüzünden.. Çağırdılar Can-ı Kerbelaya.. Gitme Hüseyinim dedi ashabdan Abdullah.. Hüseyin karar kıldı gidecek illa.. İçti şehadet şerbetini Kerbelada.. Hiyanetle delaletin eşsiz savaşı Kerbela.. Mazlumun azgına feryadıydı oysa.. Hakkın küfre isyanıydı Kerbela.. Hüseyinimi aldı gitti şu koca bela.. Nur karanlığa figan eyledi.. Tövbekarlara felah eyledi.. Bu olaya seyirci kalanlara.. Yaradan kuluna bela eyledi.. Kerbelada.. İçerken şimdi bir yudum su.. Aklıma gelir peygamberin torunu.. Gözlerimden iner kanlı tuzlu su.. İçimi kaplar bir müslümanın Yezid korkusu.. Muradlarım hep bir beyaz ata yüklü.. Yelesinde yok kan lekesi yüzü al bir örtüyle örtülü.. Gelin ettim umutlarımı saldım semaya olsun Rabb’e yakın.. Bir sürü halinde umutlarım koşar Hüseyinime akın akın.. Ezmesinler Onu geçmesinler üzerinden sakın.. Parçalanacak bir tek yüreğim kaldı.. Feda olsun Ona bu canım.. Başlar feda o mübarek başına.. Dedesinin de başından pislikler saçılmıştı oysa.. Kestiler Hüseyinimin başını koydular bir tepsiye.. Sundular kendilerince zaferlerini lanet olası Yezide.. Ellerim varmıyor taşırken bile çay tepsisini.. Geliyor gözümün önüne Hüseyinimin meshi.. Görmesek de o acılı zor günleri.. Görmediğimiz halde parçalıyor okuduklarımız yürekleri.. Dudağım suya çatlak şimdi kansam da suya.. Kanıyorum ve tekrar susuyorum kılıç darbelerini çığlıkları duya duya.. Zaman çevrilse de dönse geri.. Yaşasak o çağda.. Saçlarım kadar başım olsa.. Hak yoluna olsun feda.. Şefaatinden biz mü’min kardeşlerini esirgeme.. Can Hüseyin.. |
Ali'nin katli yakin
Hüseyn-i Kerbela sehit
Biat etmeyesin sakin.
Can verdiler insanlik icin ve cana can kattilar Hak icin.
Sadece Hüseyinler Kerbelalar degil, insanlik ve onun degerleri icin can veren insanlarimizida saygi ve sevgiyle aniyoruz. Hz Hüseyin insani degerler icin can vermenin insan icin en büyük deger oldugunu ve bu yolda daha bir cok mücadelenin verilmesi gerektiginin anlatimiydi.
Ve öylede oldu.
Bizler onlarin takipcisi olmaktan her zaman gurur duyduk ve öylede olacaktir, ne mutlu bizlere ki Insan lik icin canini bile cekinmeden verebilen böyle büyük insanlarimizin olmasiydi bize en büyük hediye.
Hem yasamsal ve hemde Tanrisal degerlerimizdi bunlar.
Tarih ise bu sürecleri biliyor ve hep carpitiyordu, oysa simdi hersey oldugu gibi acikca bilinmektedir. Bu sizin güzel siir'nizle veyada yazarlarimizin büyük cesaretlerle giristikleri arastirmalarinda ve kitaplarinda yazilidir.
Hic kimse kanli ellerini gizleyemez.
Zülcenah geliyor yarali kalbi
Ümmeti bir biri Ümmet askina
Bülbül ol saki bagimda
El aman etmeyeyim hak divaninda
Yolu erkan-i ask-i muamma
Didarina durduk
Erler meydaninda