Bu gece çıkmış zıvanadan bulutlar..
Üstüme üstüme geliyorlar..
Ne yana kaçsam bilemedim..
Üzerime ağlamak istiyorlar..
Ve ben kaçamıyorum..
Kaçmak da istemiyorum hani..
Bir bulut da benim sanki..
Açtım rüzgara göğsümü..
Yıldırımlar bozun bu gece..
Üstümdeki uğursuzluğu..

Kurumuş dudaklarım bir damla suya..
Denizler köpürmüş o bir damlayla..
Tayfalar yakmış kendilerini..
Satmışlar dünyayı üç kuruşa..

El sallayanlar mı kalmış ne sadece bu limanda..
Yok yok bankta sarmaş dolaş iki aşık..
Kuru simit bir de çayla..
Hayat çırılçıplak kalmış aşkın azgın sularında..
Kürekleri kırılmış..
Sargıya almış beyaz kanatlarını..
Sallıyor ufuklara doğru yeşil yapraklarla dolu halat..
Demir atmış yalnızlığa yorgun salıncak..

Gittim..
Mecburiyet caddesindeyim..
Dönüşüm yok..
Çıkmaz sokaklara girmişim..
Peki ya benim yerime sen dönsen bana sanki sen gitmişsin gibi..
Unutmuşum vedalaşmayı sıkı sıkı tutmuşum ellerini..
Ve ter kokunu unutmuşum desen avuçlarında..
Hadi umudumun dev aynası..
Kalsan da yanımda..
Beraber baksak ya hayata..

Gökyüzü başladı ağlamaya..
Bastır beni göğsüne ve kapat gözlerimi ıslak gömleğinle..
Dudaklarıma vur parmak uçlarınla mührünü..
Saçlarım dolansın kelepçe misali kollarına..
Ve ıslandıkça biz toprak kokalım doya doya.

Bugün çıkmış zıvanadan bulutlar..
Ve seni benden..
Bu hırçın sular aldılar..