hiçbir şey kalmıyor bir öteki günden
gün yanığımı gecelerde sarıyorken
o da yitiyor ellerimde
elde var hep sıfıra sıfır…
teke tek
başa güreşiyorum hayatla hep

kılavuzum hüzün
allayıp pullayarak giydiriyor beni ellerinle
her yaşanandan
bir tokat ekleniyor yaş/ı/ma/ama
harf harf çoğalıyor kursakta acım…

güncemde açılmayan
dilsiz neşem
nerde gizlenmiş bilmem!
beştaşım olmadı ki benim hiç zaten
belli ki, biri/ni aşırmış bir zaman

zaman kesiklerinden kayıp başım
şifasız otlarla avunmuşum
şekil koma hâli/m

eğimi yüksek yaşamın, paydaşı hüzün
yüküyle/ daha başından mağlubum
ağlama duvarıyım kendime…
böyle oynanmaz ki bu oyun!

ahtım olsun/ andım olsun ki
günışığından içtiğim
bu acı ilacı, artık tatlandıracağım

keskin akbaba gözleriyle
bir nidâ gerek, kendime sadakalanmaya

kan emen bu marazın
her yerinde cepleri/nde çakıl taşları dolu
attıkça üstüme üstüme
su uğultusuyla bulanıp
gizli iklimlerde kundaklanıp kalmışım

külahı ters giydirenlere
kefareti yerine geçecek
benim de bir sözüm olacak elbet
lâkin, elvermez dilim aynısını demeye
Rab bilir ve görür en iyisini!...

/şeytan giriyor işin içine
ve fısıldıyor
ya tahta bacaklarını
ya da yürüdüğü ipi kesmeli böylelerinin…/

saf/tım/hım hâlâ…
temiz lokmam, içimdeki kan gibi
yaşam ecinlilerini sürüp dursun üstüme
uymayacağım şeytana

ve sen!
varsın fırtına sürsün, dinleme
sağır olsun kulağın
içinde, vakti kanatlandıran his
çektiğin acın olsun
kaç tekrar edeceksin daha kendini?

açıp yalancı güneşini
kar toplamadan hüzünler
suya salıp kendini, sür açık denizlere
ya batarsın tümden ya da, dönersin zaferle!
biraz cesâret sadece
rastgele kaptan rastgele…

Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.