Kopsun artık fırtına târumar olsun ömrüm
Kıştan sonra mevsim yok cemre beklemiyorum
Bulutlar kadar yalnız yalnızlık kadar hürüm
Karanlığın göğsünden saâdet emiyorum


Bekledim, ben kendimi bildiğim günden beri
Kıyametim olacak o gün mutlak gelecek
Bedelsiz kalmayacak yüreğin alın teri
Bekledim ve inandım aşk ölüm kadar gerçek


Mağlup bir başlangıçla tersine döndü mecra
Salkımsaçak dağıldı zamanın kâkülleri
Yangının içindeymiş ümitlendiğim verâ
Haydi mümkünse ayır alevlerle gülleri


Şimdi tüm yağmurlarım tûfana dönüşüyor
Paramparça bir salla okyanuslar aşamam
Yazdığım şiirlerde mısralarım üşüyor
Aşkın keffâreti bu ne eksiğim ne tamam


İnandım, iman ettim tasdikle ve takrirle
Tereddüdüm yok hâşâ sevdâmın makamından
Kendimden uzaklaşıp kavuşsam sonsuz birle
Nasibim yok anladım bu dünyanın kâmından


....