karanlığın sahnesinde ipekten yumuşaktı unutulmak
unutulmaktan korkmamaktı büyümek sessizliğin hatırına

dün uyanmanın tadına doyamadı ürpermek yalan dolu
bize zorla biçilmiş ömrü yaşıyoruz sırf ölmek için

tüm güzellikleri kapsıyor adın nedensizce ve bir solukta
nedensizce bir solukta geldim adsız ve soluksuz gideceğim

coşkun bir yağmura dönüşünce şımarıklığı hüznünün
yanağından süzülen iki selde de boğulan benim

sabah koşturmacasında sırtıma vuran ilk gün ışığım
mutluyum seninle bir anlığına annemin dizlerindeyim

gizemli sulara dokunacak gibiyim ağrılı bedeninde
hıçkırarak ağladığımda son nefesinde kendinden kaçışının

hayat cümlem imlasız başlığı yok yalnızlıklarımın
küçük harfli odalardan bakıyorum uçsuz bucaksızlığına

dönemeçlerin ardını bilmeden durmamaktır denize doğru
aşk intiharla evlidir yalnızlık ve ayrılık adlı iki çocuklu

mavi yanıltıcıdır esmer tutkularda gri güneşli
sıcağı sıcağına yaşanmalıdır sevişmek ölesiye

kağan işçen