Mavi eldivenleri takıp çizmeliyim gözlerini

Dokunduğum şehir gül boyalı dudağındır



Bir avuç tutkuyla dökülen şarkılar

Hangi özgürlükten hediyedir tutsaklık

Perdeleri indirilmiş yüreğin kan isterken eşiğinden

Esaretin paslı zincirlerini kırarken gökyüzün

Bu gelen kara bulutlar hangi rüzgarın habercisi

Yeşil vadilerinde ölüm topluyorum baharın

Çiçek kokarken bıraktığım nehir kan sunuyor bana

Artık vahşete çivilenmiş bakışlar

Katilini emziriyor babil

Yerinde bağlı kalmıyor

İntikam köpeklerine talim yaptırıyor okyanuslar

Şafak vakti baskınlarını bekliyor

Dizginlenen atlar

Ne zaman döner gagalarında ölüm taşıyan ebabil sürüsü

Kuş duasına çıkıyor yağmur duasına aşina erenler

Yağmur isteyenler gökten özgürlük bekliyor artık

Kini gözlerinden silemem

Ne zaman mavi gökyüzü akar arklardan bilemem



Güneş karanlığa sıkılmış kurşun

Ben gözlerine meftun ve vurgun

Hüseyin Özbay