gölgenizde güneşi bulduğum siz
yere düşen gençliğimi kaldıran
ve yaşam ateşimi yeniden yakandı
gözlerinizdeki kıvılcımınız

yaslı gövdeme dayanak oldunuz
ışıldamak için sabırsızlanırken
gökkuşağından elbiseyi
üstüme geçirivermiştiniz

cirit atıyordu ortada yirmili yaşım
ağzım kulaklarımda gülüşlerim
vaha yürüyordu üzerime
çiçeklenmelerim artıyordu her geldiğinizde

yosun bürümeyecek kayaydınız o zaman
gün geldi kaydım birden
sırtınızı alıp gideceğinizi
nereden bilirdim
meğer kiracıymışsınız gönülhânemde!

yokluğunuzun yankısında devrildi
içimde birikenler
yeniden kankardeşim oldu akşamlar

şimdi, ağustos yangınlarımdan habersiz
bir adım uzakta, bayır dibinde
bir eylül yelisiniz

biliyorum artık gelmeyeceksiniz
anladım ki, ters esemezmiş rüzgârınız
gözümde çok mu çok büyütmüşüm ben sizi!...

bilmediğiniz acılarım
ve uzun uzun ağlayışlarıma değmeyen
kısacık bir masal deviymişsiniz siz de
tıpkı diğer gidenler gibi…
yüreği cüce mi cüce!


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.