Sabah ezanıydı şehirde
Ve şehirde bir sabah ezanıydı sesin sessizliğimde…



Defalarca sevişmiştik hiç konuşmadan /hiç konuşmadan defalarca eğilmiştik susmadan
İnanmıştık manzaranın donukluğuna/donuk manzarada inanmıştık ressamın yokluğuna
Yokluk ilminde kanayan aşklar akardı/ aşklar akardı toprağa donuk soğukluktu yok olan
Senide aldı bedeninden-senide susturdu şiir- senide ruhunla barıştırdı o deli ırmak
Ne kadar kurak bakıyorduk okyanus mavilerine /ıslak –ıpıslak
Her çöl kumu okyanus dibinde çiçeğe dönüşecek ve dans edecek şeytanına



Okyanus rüzgârları ol Minel
Bir yunus balığının kalbinde gizle bizi
Aşk bizi fısıldasın çiçeklere
Renklerini okşa gökyüzünün yağmur sonralarıyla
Bizim için aşk . . .
Aşk bizim için doğacak bir bebek şiirlere


Gel Minel


Kızıl bir şafak çizgisini sapladım gece ve gündüzün akrep kokularına
Boynuma sürdüm üzüm ölümlerinin zehirlerini
Yaşamak için susturdum tüm hayat melodilerini
Seni
Sadece seni Minel
Seni dinleyecek cansız aşk ezgileri
Bizim için
Bizim için yağsın damla damla yağmur önceleri…



Öp Minel



Dalga kıran sessizliklerini
Cennet kapılarını zorlayacak çocukların inciliklerini
Şefkatini
Aşkına doyumsuz acizliklerimi öp
Ve dudaklarının etinde kansızlaşan ruhumu affet


Af dileyecek bir Tanrı kalmadı yüreğimde




Sabah ezanıydı şehirde
Ve şehirde bir şafak ayazıydı sessizliğin sessizliğimde...