dudak kıvrımında bin
nisan gülüşlim…!
gidin sen… kaybettim

gözlerinin yeş da düştü döne döne
sanki yüreğim iğnesi batar
içimde düne dair…
derin bir veda acısı,
hicran sancısı,
boncuk boncuk terlemiş…
saçları dağınık bulutlar düşer ire
kapımı çalar yitip giden mavilikler
ve uçurumu evrenin gözyaşları
uçurtma rüzgâr…
rüz ister benden
.
oysa…
kara görmüş etti aklım beni
onlarca da suyum
sevmek ıslaktkuruyum
“aşk işi de
henüz çözülememiş gizemli bir soruyum

meselâ…
-gittiğin gün mü ögün mü gittin-

her ayüzün…her duvarda resmin
bense üçgen
-ben miyimdim kendini sevdiren-

artık…!
ne bahar ne yazım
ne kadar yoks
.
içtikçe dola susuz
bin yıldırakan ırmak kadar uykusuzum
öyleyse…
- geceler mi aistiridyeyim
anılarımızı akide kavanozunda
yüzümdeki hperileri…
suzinak şarkı ediyor…
düş kurduğumuz pervazında
.
çıkmaz sokakta kaçak…
yeniden yakılm ocak gibiyim
.
bilmiyorum…!
aşkın meşalesi ne zaman yanacak
-geçmişim mi cık
ve esdudağıma
.
gölgemden uçurtma…
bezden yaptım…y eşserçe parmağıma
kilim dese güzelin
ve
şarasordum…göğüyaprağına

dedi ki…
/…-her insan bir boşluğa tutunur
ki o boş yon-
ve
her aşk...kül rengi bi soğur ve
kim bilir...!
bakarsın gün gelir…
kokuna rüzgarlar

tahsin özmen bez bebekler de üşür çatım&baskı yay ank 2006

Tahsin ÖZMEN