Benim kavgam barış için değil...

Şimdi...
Bebekler suskun
Çocuklar suskun
Temiz duygular bile yorgun
İçimde bir ateş var ateş!
Günden güne ölüyorum
Ölümle diriliyorum...

Yanlızım...
Ne hal soran var ne hatır
Tek başına bir İsyan’ım
Sıkıntıdayım...

Üstten baktılar
Sövdüler, yerdiler...
İlmek ilmek dokudular günahları
Üstüme giydirdiler...
İçimde bir ateş ah bir ateş

Küfür ve dua!
Evet güzel küfürler öğrendim
Tertemiz dualar ettim
Küfürleri zalimlere
Duamı Rabbime ettim
Ey insanlar soruyorum
Ben size ne ettim?

Bıraktım yaşanmışlıkları
Perde çektim geçmişe
Çarmıha gerdim hayallerimi
Çarmıha!

Kabristanda ağlarken analar
Mendil olmak istedim...

Gerçekten istedim
Suskunken çocuklar
Yüzlerinde tebessüm olmayı...
Ezilmişlerin elinde taş olmayı...
Ötekilerin ettiği küfür olmayı...
Anaların bedduası olmayı...
Zalimin ölüm fermanı olmayı...
Putlara balta, zülme isyan olmayı...
İstedim gerçekten!

Bilin ki
Benim kavgam barış için değil
Bizatihi kavgam barıştır!

Kavga edebildiğim kadar varım
Kavga edebildiğim kadar barışım
Kavga edebildiğim kadar umut...

Ve biliyorum ki tüm ırkçı dayatmalara rağmen
Gözyaşın rengi yoktur!

Öyleyse tüm varlığımız ve gözyaşlarımızla
Kavgaya/Barışa devam!

"Niyet ettim Allah rızası için kavga etmeye!"



12.09.11
18:57
Üsküp


mehmed arif