1)
Beklemek nedir bilir misin anne?
kalakalmak...
pusulasız bir gemi gibi
sağa sola bakınmadan
olduğun yere demir atmak
haykırışları sessizliğe gömmek
hüznün şarkısını dinleyerek
umudun yeşermesini beklemek...

2)
Duyuyorum anne...
kefenlenmiş bebeklerin duyulmayan çığlıklarını
anaların göklere doğru yükselen beddualarını…
Babaların içlerine akıta akıta büyüttüğü nefret denizini
umutsuzluktan umut doğuran bir milleti görüyorum…
Mutluluğu Filistinli çocuğun tebessümünde arıyorum
ve duramıyorum buralarda…
Uykusuz gecelerde
Çeçenistan’a
Afrika’ya
Doğu Türkistan’a…
dua yolluyorum…

3)
Cennet nerede diye soruyorlar anne?
Diyorum ki:
Cennet, içlerine tiner sinmiş tinercilerin paltolarında...
Cennet, hayatı boyunca evine ekmek götürmek için
iki üç kuruş uğruna sömürülen adamın
nasırlaşmış ellerinin içinde...
Cennet, hayatı boyunca tütün toplayan
ve mutluluğu oğullarının, torunlarının
tebessümlerinde arayan kadının
zalim devlete bağlı zincirlerinde...
Cennet orada, uzaklarda değil
cennet hemen yanıbaşımızda...
açların ağız kokularında, engellilerin protez bacaklarında,
kaybedecek birşeyleri kalmayanlarda, 
zincirlerini kıramayanlarda...
Cennetı arzuluyorum ve
onların yüreğine giden yolu bulup
cenneti oradan çıkarmak istiyorum anne!


4)
Bir ağıt yaktım, dinle anne!
Filistinli çocuklara armağan ettim...

Uzat ellerini ey Vera
Rabbimize koşalım !

zaten acılarla yoğurulmamış mıydı düşler
kalmamış mıydı fosforlu bombaların altında
dün ektiğimiz fidanlar...

Bir gün yeşerecek diye umutlar
sular gibi yaptık çiçekleri
Oysa ne su vardı etrafta ne de çiçekler
toprağa karışan şehid kanıydı ey Vera !

Anaların gözyaşlarıyla inledi denizler
babaların feryatlarıyla utandı gökyüzü şimşek çakmaya
bulutlar kayboldu
güneş ısıtmaz oldu buraları...

Acımdan bal damıttım ey Vera !

Uykusuz gecelerde yıldızlar yerine
misket bombalarını seyrederken...
Küf tutmuş ekmeği yalnızlığımla paylaşırken...
An ve an ölümle dertleşirken...
Kefenlenmiş bebeklerin kabirleri üstüne
kafamı dayayıp hayallere dalarken...

Sen gel ve de uzat ellerini ey Vera
Rabbimize koşalım !

5)
Son sözlerim bunlar anne...
Doğu Makedonya’da tütün toplayan annelere
çocuklarını okutmak için hayatlarını adayan babalara
vefalı Balkan insanlarına umut olmak için gidiyorum...
Artık saçlarımı sağa doğru değil
Doğuya doğru tarıyorum...
buna ’bidat’ diyorlar
biliyorum...


6)
Hadi anne...
Emanetsin Allah’a
emanetsin dağlara
emanetsin göklere
emanetsin yarınlara...
Şimdi gidiyorum anne!
Çölleşmiş yüreklere
fidan ekmeye...



24.08.11
22:22
Üsküp
dertli ozan


mehmed arif (dertli ozan)