Daha ilk cümlede çuvalladım bakma artık gözlerime,
ne kadar yalvarsam da çıkamadın düşlerimden,
bedenine değil hasret kaldım ellerine,
kalbim sende kaldı dönemedi kendiliğine...

Bir uçurtma kadar uzak ama bir gözyaşı kadar yakın,
dünyanın pisliğinden arınmış su zerresi kadar yalın,
kalbimde yaşattığım bir melek değil sadece bir kadın,
ruhum hapislerde tutsak kalan körpe vucudumu da siz alın...

Benden beni alan duyar mısın çığlığımı,
her saniye başı yanlızca senin adını sayıkladığımı,
belki de sanırsın boş hayallere kapıldığımı,
ama bilmezsin ki bu aşkı ölümüne arzuladığımı...

Ne dudağını ne yüzünü istemem senden,
bir tek gözlerin bende olsun ve de tut sıkıca elimden,
bu anı yaşatırsan geçerim ben kendimden,
ruhuma sahip çık çünkü hayır gelmez bedenimden...

Senin için ölmeyi değil yaşamayi göze almışım,
içimde sakladıklarımı beyaz bir kağıda yazmışım,
baktım ki eski benden eser yok kendimi aşmışım,
tavırlarıma aldırma çünkü ben sadece aşığım...

Sıkıldın mı benden söyle hem gideyim,
seni unutmamı isteme bunu nasıl kalbime geçireyim,
yeter ki iste bu hayatı terk edeyim,
sensizliği değil ölümü tercih ederim...

Ey insanlar sizde üstümden ezip geçin,
ama sakın ola ki sevdiğime laf etmeyin,
Mecnun dağları deldi her yerde söz edin,
ben o dağlarda öldüm sevdiğimin mutlu olması için...



04.09.11
12:19
Üsküp


mehmed arif