Bugün öldüm ben
sahte ressamın fırça darbesiyle silindim tablodan,
oysa kalbim sufi
fikrim devrimci
sevgim inci gibiydi benim;
ama bugün öldüm
kendime gömüldüm ben.

Öyle bir eylül geldi ki coğrafyama
balçıkla sıvandı gökyüzüm
gün karardı
güneş söndü birden;
bugün ölüm günüm
tam bugün öldüm ben!

Çığlıklarla öldürdüler beni
rüyalarım durdu
kurudu damarlarımdaki kanım;
gözlerimde pranga
yaralarımda tuz,
topuz gibi indikçe beynime korku
firar etti aklım sorguda,
dişlerimle hapsettim dilimi
sesimi melekler aldı
zor çaldım kendimi pis geceden
askıda kaldı insanlığım.

İşte tam bugün öldüm,
sizlerin sayesinde
kayboldum sislerin arasında;
alın ressam efendi
ölülerden selam getirdim size
çekinmeyin
al renge batırın fırçanızı
cesetleri de çizin resminizde!

(Bu dizeler daha önce de görülmüştü; ama ne fark eder ki her yıl bugün aynı duyguları yaşamıyor muyuz sanki!) Ö.N