Küsmeyi bırakıp, hayatla barış
Yuva kurup çoluk çocuğa karış
Kerem ile değil Karunʼla yarış
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

Ey bülbül gülünü ele verdiler
Yaprağını döküp sele verdiler
Bu sırma saçlını kele verdiler
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

Gülünü bekliyor hazin bir Eylül
Matemli yüzünde kırmızı bir tül
Giderken ağlama sakın bana gül
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

Kara gölgem bile gülden güzeldir
Düşen yapraklarım, altın gazeldir
Savrulduğum yerse yabancı eldir
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

Yâre visâl yokmuş aşkın özünde
Hiç isyan olmasın sakın sözünde
Mahzun suretimi, sakla gözünde
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

İstersen dereler gibi gür çağla
İkimize hergün bir ömür ağla
Ama kuşağımı bele sen bağla
Deme Leylâʼm bana, deme ne olur

Soner ÇAĞATAY (16:04) 4 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya