Adamı hasta etme! Uzak dur o adamdan!
Kov gitsin kov! Bana âit gönül odamdan

,,Heceˮ öğrenecekmiş, bizim şâire hânım
Bana bunu deyince, beynime çıktı kanım

Soner, hecede usta; hatta onun hastası
Sana da öğretir ve yanında yaş pastası

Oh ne güzel! Orada siz göz göze, diz dize
Bu adam da girsin, kıskançlıktan bir krize

Aşkta hiç bilmiyorsun ki insanın hasını
Bir altın sanıyorsun bakır hamam tasını

Çekemedin kumarda kâğıdın son asını
Elbette kaybedersin sevdanın mirasını

Sahte kibar Gülünü vallahî kül ederim
Saçını tesbihime siyah püskül ederim

Zamparanı dilimle inan zımparalarım
Kalemle üzerini, tamamen karalarım

Adam sana sinsice, yaklaşsın adım adım
Cübbeli boynuzluya çıksın tertemiz adım

Onun tek derdi sensin; şiir ise bahâne
Yemyeşil gözlerinde dolaşır yâne yâne

Ardından başlar sana iki şiir yazmaya
Süslü iltifatlarla da günlüne sızmaya

Onu bunu ben bilmem, konuşma o adamla
Benden bu son uyarı ve taşan en son damla

Sana bir uçarsam ben şimdi tâ Almanyaʼdan
Her parçanı toplarsın, yüksek Himalayaʼdan


Soner ÇAĞATAY (21:45) 7 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya

Not: Kurgudur