// Ömrümün niyazında kıvrandığım hal benim
Ruhumla hasbihalde sürüklenen sal benim //


Münzevi hayallerde hücreme çekilirken
Zamanın aşımına mühleti çoktan verdim
Ürkek çocuk gözleri duama dikilirken
Bir nefeste umudu ikramla yoktan derdim


Dudağımın mührüyle beşik gibi inlerken
Dimağımda uzanır ömrümün oynak taşı
Zehir zemberek ayaz hazana düşmüş erken,
Donduran suretiyle imtihan eder başı...


Ey arzum !
İnsaf et , taviz verme susturarak dilimi
Gayri an bende deyip musibet derip çökme
İtibar kıl , yalvartma devşir aklı selimi
Kavruk duygularımı secdene serip dökme


Ey gönlüm !
Her zerremle kıyına dayadığım yakamı
Biçare bırakarak sevdamı ifşa etme
Derin falezler açıp arşın tutmaz makamı
Huzura kabul edip meramında diretme


Ey aşkım !
Hüznümün kıymetlisi sol yanımın sızısı
Malum olsun ki sana zevâle ermez başım
Savrukça perdesinde mukadderat kazısı
Maslahatım lütfuna umudumda gözyaşım


Ey Yâr’im !
Arşın öte yüzünde deryanda ayak iz’im
Şevk-u tarâb içinde lütüfkâr sarmış ağın
Lütfet ki rızan ile benliğimde her giz’im
Sende teselli bulur gayrisi darmadağın


// Nefsimin sükutuna giydir elbisesini
İştiyaka dönüşsün göynünde olsun en’i //


Nezahat YILDIZ KAYA