5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1940
Okunma

Doğduğu sefalete, hınca hınç nefret kusan,
Ben Maho’nun çocuğu, babasız kalmış Hasan.
Haksızlığa dik durup, sonra haksızca susan,
Ben cehalet çocuğu, sahipsiz kalmış Hasan.
Görmedim göremedim, ne okul ne de kalem,
İlk silahı tanıdım, okurken cümle alem,
Böyle olmamalıydı, alın yazım ve çilem,
Ben bahtsızın çocuğu, bahtı karalı Hasan.
On kardeşten geriye, kalmadı bana ekmek,
Hâlâ nasip olmadı, oturup yemek yemek,
Bir lokmayı yer iken, kuraldır bizde sinmek,
Ben korkunun çocuğu, hep korkutulmuş Hasan.
Kendimle muhasebem, her dakika her saat,
Bulmayacak yerini, bana sunulan vaat,
Dağa çıkıp vuruşmak, sonu gelmez icraat,
Ben masumun çocuğu, sonradan zalim Hasan.
Bir avuç bulgur ve su, işte bugünkü rızık,
Nasıl oyuna geldik? Kardeşe attık kazık!
Olmaz vatanda vatan, gençlerimize yazık,
Ben kanmışın çocuğu, kendi de kanmış Hasan.
Neden tuhaf mı geldi, ara yerde duruşum?
İstemezsen inanma, yok cepte beş kuruşum,
Anlamsız dava öldü, umutsuz kurtuluşum,
Ben rüzgârın çocuğu, fırtına biçen Hasan.
Nereden bakarsan bak, hakkımda çıkmış ferman,
Adım haindir artık, örgüt vermiyor aman,
Kaçsam asker vuracak, kalsam kod adlı Derman,
Ben dağların çocuğu, katli farz olmuş Hasan.
İşte sonuna geldik, çaresiz azar azar,
Düşman elinde kalmış vatan evladı azar,
Babam için de verin, ben yetime de mezar,
Ben öksüzün çocuğu, öksüz babası Hasan.
Umut Dünyası Karalama Şiir Defteri
Ankara Eylül 2011
--------------------------------------------------------
Paşaoğlu’ndan gelen
sanki kıyamet kopmuş toplanışız mahşerde
herkes bir yanda durur ben ise başka yerde
sorarlar AllAHIN kılıcını düşüren adem nerde
hemen fırlayıp koşar hesap vermeye Hasan.
---------------------------------------------------------
5.0
100% (5)