Ellerim tutmuyor çünkü elini tutmuyor
Gözlerim görmüyor çünkü yüzüne bakmıyor
Bu ağrı dinmiyor hayalin bana yetmiyor
Sensizlik küllenen ateşi geri yakmıyor

Ruhuma yalnızlık sinmiş yüreğim biçare
Vuslat umutlarım şimdi sönmüş bir volkandır
Kalbimde yokluğun hiç geçmez derin bir yara
Gönül şafağında şimdi gökyüzü alkandır

Kanayan, ağlayan, gül gibi solan ömrüme
Bir nefeslik yok mu ölü dirilten bakışın.
Bengisu yoksunu, kurumuş yürek çölüme
Bir damlacık yok mu mavi okyanus gülüşün.

Gözlerimde bulut bulut yağmura özlemsin
Damla damla düşen kar gibi ellerin soğuktur
Yandıkça kavrulan küle dönüşen yüreğimsin
Kaşların çatılsa kirpiğin keskin ok olur

Eriyen mum gibi aşkım gizlenir heceme
Urgandır gözlerin, canım, boynuma sarmasan
Bir kıvılcım olsan yar, yeter karanlık geceme
Ay karanlığını, sevda ufkuma örmesen



09 09 2007

Hüseyin Özbay