Güneşin çocukları,
Karanlıkta kaldılar.
Bir deri bir kemik olmuş,
Kömür karası bedenleri
Yorgun baksa da,
Solgun yüzünde,
Derinleşen çukurunda
Kocaman gözleri
Bir ok gibi fırlamış yayından.
Yürüyor aç ve susuz
Çırılçıplak,
Anasının sırtında
Güneşin altında
Zifiri karanlıkta
Çatlamış toprakta
Umarsız ölüme
Teni kara, bahtı tenin de kara çocuklar
Güneşin ülkesi Afrika’da
Karanlıkta kaldılar.
Merhaba dünya, merhaba insanlık
Diyemeden daha
Yaşama yenik düştüler
“Güneşe gömüldüler.”
Biri elinde, biri sırtında ,biri kucağında
Ölüm yolunda bir ANA(Anne)
Tercih yapmak zorunda
Çocukları arasında
Salt birkaç gün daha fazla
Yaşatmak adına
Güneşin çocuklarını.
Yasını bile tutamadan geride bıraktığına
Ölüm yolculuğuna devam ediyor.
Yüreğim yanıyor
Sözcükler sığmıyor dağarcığıma
İsyan kuşu kondu sol dalıma
Güneş topluyorum en kızılından
Avuçlarımı güneşle doldurup
Sıkılı yumruklarımla
Fırlatıyorum Somali’li çocuklara………
Güneşin çocukları
Karanlıkta kaldılar..