6
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1322
Okunma
hiç olmadığım yerde
bulutlanan gözlerimle uyanırım sabaha
çoğalırım
gölgesiz salıncaklar gibi
gök katarından çizikler
mevsimle oynuyor
titrek elleriyle uzanan sessizlik
dökülmüş sarı yapraklar kadar hür
irkilen hazanla hüzün
tartışıyor kulaklarımın ak katında
geçimsiz bir ayaklanma sallantısında
çığlığım cebimde kendime yuvarlanıyorum
düşşel bir yol bu
büyülü
devasa
beliriyor sol omzunda bir melek
çözülüyor bütün gelecek
gördüğüm yokuşlarda
daralıyor nefesim
kılı kırk yaran
hüzün piramiti bu
anlar kaybolurken
göz çukurlarına bir hayal çengelleyeceksin
tutunacaksın aşka kılpayı..
ama ben
hoş görmeden aşk akranlarını
akıllanan duygular kadar kutsal
aldığım yere bırakıyorum düşlerimi
uyanışım bu yüzden
.....
5.0
100% (10)
Cevap Yaz