(Bunları resminin altına yazıyorum
Ve sen yazdıkça kayboluyorsun.)

Gözlerine baktım uzunca bir süre,
Yüzünü okşadım sonra,
Kendimi seninle konuşurken yakaladım.
Deliriyor muyum acaba dedim güldüm…
Tabi ben delireli çok olmuştu.
Bir sonbahar akşamıydı soğuktu ama ben sana terliyordum.

Çaresizim!...
Ses ver…

Darmadağın şimdi hayatın tutunduğum her yanı
Düşümde deli gördüm aklımı
Aşka işarettir dediler
Aşka işaret seni gösterdiler.
Sen korkuyordun…

Özlem dağ zirvesiydi gözünün alabildiğince
Yüreğimin dayanabildiğince
Ömrüme özlemden kefenler biçmiştim.
Bir gözlerin aklımdaydı birde gözlerin her yer her şey gözlerin.
Kahve tadında hatırı sayılır bakışların. Tenimde kokun…
Susma!
Bana sesinle dokun…

Hani şu yere göğe sığdıramadığın yüreğin varya
Yokmuş aslında
Avuçlarımda, mayınlar arasında hapsettiğim sevişin
Aklının alamayacağı kadar büyüktü bende
Sanma ki aşkımdan yazıyorum bunları
Ve okuma ne olur
Layık olmak değildir
Layık kalabilmektir önemli olan
Sağım solum önüm arkam yalan
Gel de isyan etme
Gel de sövme
Gel de……..
Sakın Gelme!..............

Sen ki günahıma girdin
Sen ki beni dinden imandan ettin
Sen ki bana bozdurduğun yeminimin
daha büyüğünü ettirdin
Sen ki eğer beni biraz sevdiysen bile
Gülme!...
Bir parmak dokunuşu kadarda olmasın hasret kal sevgiye

Şimdi bilsen içimdeki tufanı
Ve görebilsen gözümdeki karanlığı
Ve keşke bilebilsen sevdanın sevdalığını
Tanırdın kendini
Ve beni….
Boyundan büyük sözler vermezdin
Susma söyle
Neyine güvendin…

Sen insandın gözümde
Seni olmayan yüreğinden öptüm
Kurbağa bile olamadın…

Şimdi sana cevap ver dediğim her anı
Sinir harplerimin feth ettiğin kalelerine hapsediyorum.
Ve bekliyorum…
Sessizliğinin dar ağacında istiyorum ötenazimi
İlmeği taktın boynuma it artık iskemlemi…



(Kişi her soruyu cevaplandıracak bilgiye güvene ve en önemlisi de cesarete sahipse konuşmaya ve sevmeye başlamalı. Karşısındakini cevapsız sorularla harp etmeye terk edenler mutlaka aptallar ve korkaklardır.)


Ayşe Elif OKUR