kısa ön yargılarla pazarı terk edilmiş kentte
konuşmayı unutmaya yüz tutmuş apartman aralarında
kırlangıçlar iştahla savunuyorlar gökyüzünün mağrurluğunu

sabahı geçe bozuluyor keyfi ara yerde sözsüzlüğün
ilk huzursuzluğum vuruyor gün ışığına paslanıyor gölge
perdeleri açmaya kıyamıyorum dışarı özgürlüğüme saklı

ılık rüzgarlar sarıyor kitap okumalarımı bilinçle yoğrulu
su sesli özlemler düşüyor dizelere şırıl şırıl bir şehvetle
baş ağrılarımı dindirmeye yakın kanat seslerinde aklım

anılara uzak ama sana yakın durmak istiyor aşkım
kimyaya ve düzene aykırı
sense beni unutmak anıları unutmamak babında
karşı devrimci düzen yanlısı

bir solukta gelecek ilkokul resimli mevsim geçişleri hanemize
ve sonu iyi biten masal keşiflerinde gösterişsiz pencerelerimiz
üzerimizde saf keşkesiz biçimlenecek çoğul dönüşlerin dostane havası
orda ölümler bile yazlık tadında
yayla gülüşlüm
serin bakışlarımızda dinlenecek ömürlerimiz
ölmeyeceğiz...

kağan işçen