Şimdi bütün taşların ipi çözüldü
Yüzüme Hamlet’ i çizen hayaletlerin
Hırsızların şeytanların gömütlerin
Gecenin yaşlı bir akrep gibi uyuduğu
Çok tenha, çok ıssız, çok yalnız...



Ah ulan Brütüs sayıklamalarım
Uykumda tam da evrimleşirken nirvana
Tam da öperken Kibele’ yi dudaklarından
Yalansız, riyasız sev beni derken Monaliza’ ya
Nereden geldi aklıma böyle ölmek...



Anımsıyorum insanlar kötüydüler
içlerinde iblis büyütürdü çokları
Onların iyot gibi açığa çıkmalarındandı belki
Bütün kuşların ölmesi havada yanarak
Ağaçların örneğin, suların çürümesi donarak
Moleküllerini satarak yaşaması yosunların



Şimdi herkes saatini ölüme kursun
Uyandığında sol yanında sevdiği kadın
Usul bir öpüş sıcak bir katedral
Omuzları çıplak rahibe heykeli
Odanın ortasında geçen bir nehir
Dicle belki, içinde bir kız cesedi
Gülerken kesilmiş kırk yerinden berdel bakışlı
Onüçünde gelinliğiyle asmış kendini beşinci duvara



Haydi şimdi kesin bileklerinizi dirseklerinizden
Bir şiirin kıblesinde recmedin ruhunuzu
Isıralım en çürümüş yerimizi tükürmek icin
Açın karnınızı kussun Afrika
Daha yengeç öğüteceğim dişlerinizin arasında



Simdi herkes elini kalbine koysun
ve üçe kadar saysın
Kaç kişi öldürecek diğerini







CC_